De diversiteit tussen leerlingen moet je durven zien. Het geeft namelijk zoveel ruimte.
Iedere week heb ik op woensdag een groep leerlingen van Agora in Roermond die ik bij het vak informatica begeleid. Het vak is een schoolexamenvak in de bovenbouw van HAVO en VWO. Ik heb het vak sinds 1999 op reguliere vo-scholen gegeven. Vanaf dit jaar alleen nog maar bij Agora. Op de reguliere scholen heb ik ook altijd geprobeerd om het vak interessant te houden door vooral de leerling mee te nemen wat zijn of haar interesse heeft. Dat leidde vaak tot het te laat inleveren van punten en dan moest ik weer bij de teamleider komen om het uit te leggen. Het vak zie ik trouwens steeds vaker verdwijnen op scholen. Reden is dat het te kostbaar is om het aan te bieden voor een kleine groep leerlingen. Heel jammer.
Gelukkig zie ik ook dat het anders kan gaan. Vandaag kreeg ik een appje of ik aantal leerlingen van een collega Agora school wil begeleiden voor het vak informatica. Dat is denken in creatieve oplossingen. We gaan op zoek naar een expert voor deze leerlingen die het vak willen volgen. Maatwerk aanbieden is meer dan kijken of iets in een rooster past en een minimaal aantal leerlingen het vak kiezen. Gelukkig bestaat die mogelijkheid.
Terug naar mijn groep leerlingen op Agora. Ik heb in totaal 11 leerlingen die het vak in hun vakkenpakket hebben gekozen. Zij hebben allemaal een eigen route waarin ze laten zien dat ze laten zien dat ze uiteindelijk aan de doelstellingen van het vak informatica voldoen. Het PTA heeft één periode van 2 jaar en binnen die 2 jaar laten ze zien wat ze geleerd hebben. Sommige leerlingen kiezen ervoor om zoveel mogelijk zelfstandig door de stof te gaan en anderen kiezen om samen in projecten te werken. Ze mogen dan meebeslissen wat, wanneer en hoe ze een onderdeel uit het PTA uitwerken.
Ik heb dan ook niet meer de traditionele lessen waarin ik een thema uitleg, maar organiseer bijeenkomsten waarin leerlingen hun vragen kunnen stellen. Zo hadden we deze week een vraag van een leerling die met HTML bezig is en een probleem had met het linken naar een andere HTML pagina op een chromebook. Dit probleem wordt dan met de andere leerlingen in de groep besproken. Wat je dan ziet gebeuren is dat hulp aangeboden wordt, zonder dat daar een waardeoordeel aan gehangen wordt. Want jij hebt misschien straks ook een vraag en wilt ook niet gezien worden als die domme leerling die iets niet begrijpt. Vragen stellen is dus iets dat heel normaal is.
Tijdens de bijeenkomst had de groep Pinewood Racebaan gepland om een retrospective te houden over de afgelopen twee weken. Dit is een groep van leerlingen die voor een collega Natuurkunde een Pinewood Racebaan Timer aan het ontwikkelen is. Ze hebben op dit moment een prototype ontwikkeld dat de tijd registreert voor 3 autootjes en dat de tijden opgeslagen worden op een eigen webserver. Het pinewood racebaan project wordt door de leerlingen zelf georganiseerd. Ze werken samen volgens de scrum methodiek en heeft een eigen Scrum master. Dit is een leerling die eigenlijk al klaar is met het vak informatica, maar het leuk en interessant vindt om andere leerlingen te helpen bij het realiseren van deze case. Hij zorgt dat de groep een bepaald ritme blijft houden. Je kunt hun werk volgen op GitHub.
Het groepje deed de retrospective waar de andere leerlingen van de informatica groep bij zaten. Een retrospective is binnen de scrum een terugblik is van hoe de samenwerking in een bepaalde sprint geweest is. De leerlingen hebben eerder een demo gegeven aan de opdrachtgever (de docent natuurkunde) van een werkend systeem. Vooraf aan de retrospective gaven de leerlingen aan dat het commentaar dat gegeven zou worden niet persoonlijk opgevat moest worden, maar als feedback. Ze vertelden waar ze tevreden over waren, maar ook wat de knelpunten zaten. Ieder lid van de groep mocht zonder onderbreking zijn zegje doen. Ze waren trots dat de demo goed gegaan was en dat ze nieuwe features voor de volgende sprint hebben. Ze bespraken ook dat ze verwacht hadden dat een teamlid beter zijn werk had moeten doen doen zodat de groep verder kon met de ontwikkeling. De leerling die het betrof gaf aan dat hij inderdaad eerder had moeten beginnen en dat hij dat pas te laat gerealiseerd had. Hij had zijn opdracht op een lagere prioriteit gezet dan andere activiteiten die hij in de afgelopen twee weken voor zijn leren had staan. De afgelopen weken had hij namelijk extra tijd gestoken in het leren voor het vak wiskunde. Daar had hij namelijk moeite mee. Ook had hij moeite om dit aan zijn teamgenoten te vertellen. De reactie van zijn teamgenoten was dat ze wanneer ze dat geweten hadden, hem geholpen hadden door zijn taken over te nemen zodat hij zich kon concentreren op de wiskunde. Voor de volgende sprint werd voorgesteld om vaker korte meetups door de week te plannen om elkaar op de hoogte te houden van de stand van zaken en elkaar te ondersteunen waar het kan.
In die 45 minuten dat de bijeenkomst geduurd heeft, hebben de leerlingen geleerd hoe mooi het kan zijn als je de diversiteit van elkaar weet te waarderen. Samen zijn ze in staat om een mooie prestatie neer te zetten. De een heeft een wat complexer opdracht dan de ander, maar steeds met respect naar elkaar toe. Ze zijn oplossingsgericht, creatief en kritisch nadenkend over het proces en het effect dat hun houding en gedrag kan hebben. Dit is geen toeval. Dit is de ruimte die de leerlingen krijgen om te groeien. Zij doen dit al een aantal jaren. Zij groeien niet op basis van cijfers, maar op basis van de uitdaging die ze aannemen, de aanmoedigingen en inspiraties die ze elkaar geven.
Deze manier van leren is zo waardevol en haal daar als leraar veel voldoening uit zodat het iedere week weer een genot is om met zulke leerlingen te mogen werken en vooral van hun te mogen leren. Ik raad het iedere leraar aan. Zoek de diversiteit op!
0 reacties